Deze wordt nu ook ingebracht in het nieuwe Simon Loos. En het mooie is: Appel is er zélf helemaal vol van, hij spreekt er bevlogen over. Een oprechte believer als het gaat om het stimuleren van verkeersveiligheid.

Ridders van de Weg

‘Een belangrijke trigger destijds voor ons om actief aan de slag te gaan met verkeersveiligheid was de TVM-campagne Ridders van de Weg. Een concullega die actief was in internationaal transport met gevaarlijke stoffen stond jarenlang op het podium en viel in de prijzen. Dat inspireerde. Ondanks het feit dat wij als levensmiddelendistributeur in een heel andere wereld acteren – we doen veel stadsritten – zijn we er toch mee aan de slag gegaan. Gericht op een plek op dat Ridders van de Weg-podium. En die ambitie heeft gewerkt: we hebben dat podium meerdere malen mogen bestijgen en daar zijn we ook écht trots op.’

Professionele balans klantgericht/klantgezwicht

‘Maar naast Ridders op de Weg was er nog een stimulans. Code rood: weeralarm. Bij ijzel wordt het afgeraden om de weg op te gaan. Die ijzel ontstaat ’s nachts. En iemand moet het zout als eerste inrijden. Dat waren wij vaak, omdat we ’s nachts al op pad moeten om de supermarkten te bevoorraden. En dus werden wij en onze collega-vervoerders geconfronteerd met zware incidenten: vrachtwagens van de weg. Dat kwam hoofdzakelijk door de psychologische druk die we ervoeren van onze opdrachtgevers. Dus zijn we daar het gesprek over aangegaan. Het doel: de balans klantgericht/klantgezwicht professionaliseren en beter in evenwicht krijgen. Ook hier hebben we weer geleerd van onze concullega’s die gevaarlijke stoffen vervoeren. Die gaan bij code rood de weg niet op. Onze gesprekken met opdrachtgevers hebben gewerkt, want uiteraard willen ook zij dat het vervoer veilig gebeurt. Uiteindelijk heeft dat geleid tot de zogenaamde Safety Deal met Kruidvat, waarin vervoerders én verzekeraars met opdrachtgever Kruidvat afspraken hebben gemaakt.’

Noodknop

‘In het verlengde daarvan: het gaat erom dat je elkaar kunt aanspreken. Dat een planner ook de juiste feedback krijgt van de chauffeur. Vooral gericht op een haalbare en realistische planning, die je zonder stress en zonder onnodige risico’s kunt realiseren. Daarom hebben we bij Peter Appel Transport de ‘noodknop’ geïntroduceerd. Een virtuele knop, waarmee de chauffeur kan aangeven dat er een grens wordt overschreden. Dat is belangrijk, want het gaat erom dat je elkaar serieus neemt in een werkproces. Helemaal als je afhankelijk bent van elkaar. En dus op elkaar moet kunnen vertrouwen. Juist die openheid, die taakvolwassenheid, dat zie ik als de basis voor een professionele veiligheidscultuur.’

Liever wél een ezel

‘Maar er is meer. Een goede veiligheidscultuur betekent óók risicogestuurd werken. Als organisatie weten we waar zich de grootste risico’s kunnen voordoen. Daar kunnen we vervolgens op acteren. Minstens zo belangrijk is dat we leren van gemaakte fouten. Daarin zijn we ook heel duidelijk: een fout maak je niet doelbewust, maar het niet melden van een fout of schade doe je wél doelbewust. En juist dát willen we niet, want zo leren we er niet van. In dat verband wil ik graag als een ezel zijn: een ezel stoot zich in het algemeen slechts eenmaal aan dezelfde steen!’

Rijtest, opleiding, mentorchauffeur én handboek

‘Realiseer je eens wat een chauffeur van ons allemaal moet doen. Hoe hij of zij zich met die enorme truck in die drukke binnenstad moet begeven. Of strak moet manoeuvreren bij het dock van een distributiecentrum. Op overvolle wegen met daartussen snel accelererende auto’s. Dat vraagt écht om vakmanschap. En dat begint bij het begin: het doen van een rijtest. Heeft deze chauffeur de potentie om bij ons te komen werken? Heeft hij of zij het in zich? Dan volgt iemand aan de hand van een uitgebreid handboek de interne bedrijfsopleiding. Om vervolgens eerst met een mentorchauffeur op pad te gaan. Als dát allemaal goed is doorlopen, dan pas kan iemand zelfstandig aan het werk. Natuurlijk moeten kennis en ervaring ook up-to-date gehouden worden. Opdat al onze chauffeurs ook scherp zijn, iedere dag weer opnieuw: werk ik veilig, is m’n lading op de juiste wijze verankerd, heb ik de route, weet ik waar het gevaarlijk kan zijn, enzovoorts.’

Minder goede ervaringen met gamification

‘Ook wij hebben geëxperimenteerd met zaken als bedrijfscompetitie en gamification, bijvoorbeeld voor het brandstofgebruik. Bij onze chauffeurs werkte dat toch minder. De individuele benadering werkt hiervoor beter. Wellicht heeft dat ook te maken met de leeftijd. Ik leerde er in ieder geval van dat je niet alles een-op-een kunt kopiëren. Je moet echt oog hebben voor de specifieke structuur van je bedrijf en de mensen die er werken.’

Crux

‘We zien allemaal dat we steeds meer ketengericht gaan werken. De afstemming met onze opdrachtgever is daarbij écht key. We vinden het bijvoorbeeld plezierig als Albert Heijn ons bij de bouw van een nieuwe winkel betrekt bij het deel dat voor ons werk essentieel is. Domweg omdat wij daar een goede kijk op hebben. Ik geloof écht dat verkeersveiligheid vraagt om een permanente afstemming in de driehoek opdrachtgever, werkgever en chauffeur. Als dat professioneel marcheert, dan gaat het ook écht vliegen.’