De interpretatie vanuit het gesprek is dat de aanpak van Raetsheren een beetje te vergelijken is met de ‘Trias Energetica’ uit de bouwwereld. Gebaseerd op het principe dat de eerste stap is om te kijken hoe je bijvoorbeeld door slim isoleren minder energie verbruikt. Zó werkt het bij Raetsheren ook: "We verkopen geen verzekeringen (in feite een soort van commodity geworden), maar we bieden een totale aanpak aan waarbij we ons eerst richten op risicomanagement. We focussen ons ons op de continuïteit van de organisatie en brengen de belangrijke risico’s in kaart." Aldus Wim.
Raetsheren is net als CRH (lees dat interview hier) aangesloten als ambassadeur van de landelijke Alliantie Stop Verkeersongevallen, een initatief van Verkeersveiligheid Groep Nederland (VVGN) en e-Driver Solutions. Het doel van de alliantie? Jaarlijks 10.000 verkeersongevallen voorkomen!
Kun je een praktijkvoorbeeld geven van jullie werkwijze, Wim?
"Zeker. Wat bijvoorbeeld vaak een uitdaging is in het publieke domein, denk aan gemeenten, onderwijsinstellingen en woningcorporaties, is dat risicomanagement en verzekeringen vaak vanuit verschillende portefeuilles worden aangestuurd. Risicomanagement is vaak financieel gedreven en valt onder de controller of financieel directeur, terwijl de verzekeringsportefeuille meestal wordt beheerd door uitvoerende afdelingen zoals wagenparkbeheer, facilitair of juridische zaken. De kunst is om dit integraal te benaderen. Door te starten vanuit risicomanagement worden organisaties in de
gelegenheid gesteld om risico’s te reduceren met behulp van onder andere preventieve maatregelen. Maar er zijn meerdere instrumenten beschikbaar voor een organisatie alvorens over te gaan op het inkopen van verzekeringen.
Hoe zouden organisaties risicomanagement en schadepreventie moeten benaderen volgens jullie?
"De eerste stap is om inzichtelijk te maken hoe een organisatie er nu voor staat. Daarvoor is een groep van stakeholders nodig bestaande uit alle relevante lagen van het bedrijf: directie, teamleiders, schadepreventiecollega’s en last but not least de chauffeurs zelf natuurlijk. Zij moeten gezamenlijk inzicht verwerven in de meest voorkomende ongevallen en de grootste risico's. Dat moet uiteindelijk leiden tot een gedragen schadepreventieplan met verschillende interventies – opgesteld door de mensen zélf en vanuit eigenaarschap. Zo'n benadering levert ontzettend veel voordelen op zoals betere werkomstandigheden, minder uitstoot, minder brandstofverbruik, minder schades én minder uitval."
Kan rijgedrag monitoring daarbij een rol spelen, Collin?
"Ja, maar het monitoren van rijgedrag is nog wel een uitdaging omdat we met de huidige technologie nog niet in staat zijn om abrupte verkeerssituaties volledig te elimineren. Stel dat je bijvoorbeeld plotseling hard moet remmen voor een paar overstekende ganzen. Dan heeft dat in de huidige situatie flinke consequenties voor mijn persoonlijke resultaat ten opzichte van mijn peergroup. Daarom bieden we de monitoring nu nog aan op teamniveau. Maar in de toekomst zal de technologie voor rijgedrag monitoring zeker in staat zijn om dit te verbeteren.
Het belangrijkste bij het monitoren van rijgedrag is de wederkerigheid: wat krijgt de bestuurder ervoor terug? Dát moet een zodanige benefit zijn waar hij of zij gevoelig voor is – en wat at the end of the day leidt tot gedragsverandering. En daar hoort ook een cultuur bij waarin het volstrekt normaal is dat je bijvoorbeeld middels e-driver kijkt naar je eigen rijgedrag. Want ik denk dat iedereen wel herkent dat als je op je 18 e geslaagd bent voor je rijbewijs dat van tijd tot tijd een opfriscursus (wat heel normaal is in verschillende beroepsgroepen zoals assurantiemakelaars bijvoorbeeld) écht wel helpt in het verbeteren van je rijstijl. Ik denk dat werkgevers – wetende dat we het drukste wegenverkeersnet ter wereld hebben - dat meer en meer zouden moeten pushen."