Alle reden voor een verdiepend gesprek met kwartiermaker Dirk-Jan de Bruijn die middels deze interviews de mogelijkheid had om van de werkgevers zélf te horen wat er zo allemaal speelt aan de bestuurs- en managementtafel als het gaat om bewust mobiliteitsbeleid.

Er zijn intussen ruim 150 interviews afgenomen over de toepassing van MONO-zakelijk bij een groot aantal werkgevers in zeer veel verschillende sectoren – wat valt op?

‘Als je zo door je oogharen kijkt zie je dat werkgevers vandaag de dag geconfronteerd worden met tal van taaie vraagstukken zoals extreem stijgende energieprijzen, ongekende inflatie, oorlog in Oekraïne, enzovoort. Veel waan-van-de-dag achtige zaken die direct om aandacht vragen. Als je dan aan de deur komt kloppen met ‘ongestoord onderweg’ of de vraag of ‘de mobiele werkplek ook arbo-proof is ingericht’ dan kun je je voorstellen dat dit bij de gemiddelde werkgever niet direct de eerste prioriteit is, niet bovenaan de agenda staat. Want die issues kunnen ook wachten tot morgen of volgende week. Maar als je het verhaal in een wat bredere context schetst – problemen moet je immers niet oplossen op het niveau waarop ze zijn ontstaan – en je koppelt het aan drivers die actueel zijn, dan staan bestuurders zeker open voor onze boodschap.'

Wat is dan die bredere context?

‘Ten eerste dus verduurzaming. Veel werkgevers zijn volop aan de slag met hun footprint. Hun CO2-uitstoot. Dat is vandaag de dag écht geen vergezicht meer. Verschillende bestuurders vertelde me dat ze volop aan de slag zijn met het elektrificeren van hun wagenpark en dat ze daarmee de 2025 doelen vaak al eerder gaan realiseren. Dit gebeurt dan in combinatie met het implementeren van een bewuster mobiliteitsbeleid. Wat in de kern gaat om drie vragen:

1) Moet je reizen of kan het ook digitaal?

2) Als je reist, op welk moment reis je dan?

3) Met welk vervoermiddel reis je?

Ten tweede goed werkgeverschap. In een organisatie waar aandacht is voor een bewuster en slimmer mobiliteitsbeleid leidt die ook tot het herijken van het kantorenbeleid, waarbij kantoren worden aangepast aan het hybride werken en daarom worden getransformeerd naar inspirerende ontmoetingsplekken voor werknemers.

Daarnaast zie je dat de arbeidsvoorwaarden worden aangepast. Denk hierbij aan het downgraden van de leaseauto. Werknemers krijgen steeds vaker in plaats van die leaseauto een mobiliteitsbudget. Ook de aandacht voor vitaliteit en gezondheid van werknemers wordt steeds belangrijker. Werkgevers worden immers in toenemende mate geconfronteerd met forse uitdagingen op de arbeidsmarkt. Behoud en binding is hierdoor steeds relevanter.

Beide drivers, verduurzaming en goed werkgeverschap hebben bovendien een positief effect op nog een belangrijk derde thema, namelijk: bereikbaarheid. Minder verkeersbewegingen, minder kilometers, het bewust kiezen van mobiliteit, het spitsmijden bijvoorbeeld, heeft immers ook een gunstige invloed op het aantal verkeersdeelnemers en komt de doorstroming ten goede!'

Zeg je daarmee dat attractief werkgeverschap een belangrijke trigger is om het onderwerp verkeersveiligheid tóch de prioriteit te geven die het verdient?

‘Je slaat de spijker op z’n kop! Succesvolle werkgevers laten juist dát zien. Die realiseren zich dat veiligheid, en daarmee dus ook verkeersveiligheid en het gedrag van hun mensen in het verkeer, key kan zijn bij de attractiviteit van hun werkgeversrol. De ervaring leert echter dat het integreren van een veiligheidscultuur in de bedrijfscultuur een kwestie is van een lange adem en dus tijd kost. Zélf het goede voorbeeld geven staat voorop maar ook goede voorbeelden in de praktijk laten zien, afspraken maken over gebruik van de smartphone tijdens verkeersdeelname, concrete maatregelen nemen.

Voortdurend aandacht vragen voor verkeersveiligheid kan in workshops, door middel van trainingen, inzet van communicatie en diverse tools. Als je dit koppelt aan Care for People, de gezondheid, van werknemers en de balans in hun werk-privé situatie, dan onderscheid je je als werkgever op de arbeidsmarkt en vergroot je je concurrentievoordeel.'

Heb je tenslotte nog advies richting werkgevers?

‘Dat heb ik zeker. Al was het maar omdat we als programma MONO-zakelijk een hele belangrijke doelstelling hebben: in 2025 moet er sprake zijn van een verdubbeling van het aantal werkgevers dat actief werk maakt van verkeersveiligheid. Zelf ben ik in het verleden directeur bedrijfsvoering geweest. Bij een organisatie waar het ‘huis’ niet ‘op orde’ was. Waar we het aan de voorkant niet professioneel hadden georganiseerd en dus continu aan het repareren waren. Brandjes blussen. Het had veel weg van een muizenrad: we holden wat we konden, maar kwamen nauwelijks vooruit! Tot we de operatie professioneel gingen inrichten. Met betrokken mensen. Gericht op concrete resultaten. Gekoppeld aan de primaire processen. Met als gevolg: meer efficiency, minder uitval, minder irritatie, minder reparatie. En zo is het ook met bewust mobiliteitsbeleid. Als je dat professioneel inricht en verankert in je hele organisatie, met de juiste balans tussen top-down en bottom-up, dan heb je zoveel meer tijd over voor andere dingen. Voor ondernemen. En daar was je toch van als ondernemer of niet soms?’