Maar liefst 75 jaar is Witteveen + Bos actief in de wereld van water, infrastructuur, milieu en bouw. Alle reden voor een verdiepend gesprek met algemeen directeur Wouter Bijman over hoe veiligheid is georganiseerd en verankerd in de bedrijfscultuur.
Patroon doorbrekende interventie
‘Laat ik dit voorop stellen: onze wereld is redelijk traditioneel van opzet. Bestaande patronen en werkwijzen worden niet zo snel doorbroken. Maar onbedoeld heeft de Coronapandemie daar toch voor gezorgd. Want voor Corona was het heel normaal dat hele teams on-site participeerden vanuit de bouwkeet. Bij een project van de Ringweg Groningen was bijvoorbeeld een team van ca. 40 professionals betrokken, die vlakbij de bouwplaats hun werkzaamheden uitvoerde. Nu doen we dat grotendeels op afstand vanuit ons kantoor in Deventer en Heerenveen, met de mensen die in die omgeving wonen. Er zitten nog maar een paar mensen in de keet, die verantwoordelijk zijn voor de coördinatie en afstemming. Dat scheelt natuurlijk ontzettend veel in de hoeveelheid zakelijke reizen. Ook zijn onze kantoren in de directe omgeving van intercitystations gesitueerd, waardoor de collega’s in toenemende mate gebruikmaken van OV. We hebben slechts een 80-tal leaseauto's bij Witteveen+Bos.'
Aangevlogen vanuit risicoanalyse
‘We hebben de risico’s die we lopen als Witteveen + Bos eens goed onder de loep gelegd. Eén van die risico’s was het onderweg bellen in de auto. Dat was tot voor 2 jaar geleden eigenlijk heel gewoon. Daar zijn we mee gestopt. Nu is het normaal om te zeggen: “ik ben onderweg en bel je later”. MONO - ongestoord onderweg - dus. Een ander punt was het gebruik maken van overnachtingen. Toen we deze zomer actief waren bij de watersnood in Limburg, bleek dat professionals na een hele nacht werken - waarbij ze de collega’s van het Waterschap assisteerden met allerlei ingewikkelde werkzaamheden - weer rustig naar huis reden. Terwijl je na zo’n nacht natuurlijk verre van fit bent. Dat hebben we nu omgedraaid. Waar je voorheen fiat moest vragen om te mogen overnachten na zo’n zware dienst, moet je nu uitleggen waarom je van die optie geen gebruik hebt gemaakt.’
Een terugkerend agendapunt
‘Kijk, het top-down afdwingen van regels en richtlijnen in de geest van ‘zo doen we dat bij Witteveen + Bos’ is niet iets waar veel van onze hoogopgeleide professionals op zitten te wachten. Maar het gesprek erover aangaan met je team en je directe leidinggevende, aan de hand van hele concrete casuïstiek: dát is iets wat werkt. Vooral om zo de persoonlijke afwegingen die je maakt te koppelen aan de afwegingen die we als organisatie op dat punt willen maken. Net zoals het issue van die overnachtingen. En realiseer je dat we om die reden echt íedere vergadering starten met het onderwerp veiligheid. Dus ook verkeersveiligheid en MONO-rijden.’
Verminderen van stress-gerelateerde klachten
‘We zullen als ingenieursbureau de komende periode meer aandacht besteden aan stress-gerelateerde klachten. Dan hebben we het over het verbeteren van de werk-privé balans, het faciliteren van gezondheids- en fitheidstrainingen of het vermijden van de spits. Want de druk op onze professionals is gewoon groot: veel van onze opdrachtgevers stellen hoge eisen met vaak strakke deadlines. Ook daarover moeten we meer het gesprek aangaan met elkaar. We willen ons richten op een veilige werkomgeving waarin je jezelf kunt zijn. En lekker in je vel zitten betekent ook ontspannen zijn achter het stuur.’
Een collega aan het woord
‘Ik zit regelmatig 2 à 3 dagen in de week in Dordrecht om de ‘Process Hazard Analysis’ te faciliteren met een team van DuPont. Dan gaat het over risico’s als branden, explosies en toxische wolken. Ernstige scenario’s dus, met een potentieel dodelijke afloop. Dit vereist dat ik als facilitator uitgerust en scherp ben. Daarom kies ik er al jaren voor om al de avond ervoor naar Dordrecht te vertrekken vanuit Deventer. Hierdoor ben ik altijd goed uitgerust bij de start van de sessie en daarbij scheelt het me filestress in de ochtend. Tussendoor overnacht ik in een hotel. Dit bij elkaar opgeteld bespaart mij meer dan 4 uur autorijden per dag. Het zou mooi zijn als ik kon zeggen dat ik nooit bel in de auto, maar handsfree bellen komt incidenteel toch voor. Toch laat ik gewoonlijk mijn telefoon op trilstand in mijn tas zitten in de kofferbak, zodat ik me volledig kan concentreren op de weg.’
Nico Jager, HSE Engineer bij Witteveen+Bos